رسانه تخصصی معمار شهر

معمار شهر - برنامه ­ها هنگام تصمیم­ گیری در مورد آینده یک منطقه یا یک موضوع خاص مورد بررسی، استفاده می­ شوند. بعنوان مثال، ممکن است از یک برنامه برای شناسایی موارد زیر استفاده شود:

• نیاز به مسکن – و برنامه­ای که برای رفع آن پیشنهاد می­ شود.
• نیازهای حمل و نقل – و سیستم­ها و حالت­های جایگزین که برای رفع آنها پیشنهاد می­ شود.
• مناطق فضای­های باز حفاظت شده – و مکانیسم­ های موجود برای حفاظت دائمی از این مناطق
• مناطق سرمایه­ گذاری اولویت دار – و برنامه­ هایی که برای تحریک رشد این موارد پیشنهاد می­ شود.
• استراتژی­ های مربوط به یک منطقه خاص؛ مانند مرکز شهر، محل عبوری خاص یا محله­ بخصوص

برخی از کاربردهای خاص برنامه ­ها عبارتند از:

• فراهم آوردن علاقه مندی ساکنان، مقامات محلی و سایرین در منطقه با یک مرور کلی و پیش­ بینی توسعه و حفاظت در منطقه مورد برنامه­ ریزی، همراه با ارائه خلاصه­ ای از روندها و پیش­ بینی­ ها.
• ارائه خدمات به عنوان پایه­ ای برای تصویب و اجرای اقدامات نظارتی دولت محلی مانند قوانین منطقه­ بندی و تقسیم و ایجاد مرزهای رشد شهری.
• ارائه خدماتی به عنوان مبنای اختصاص بودجه برای بهبود سرمایه در مواردی همچون پارک­ها، سیستم­ های آب و برق رسانی و خیابان­ ها.
• ارائه خدماتی به عنوان مبنای بسیاری از برنامه­ های عمومی دیگر، مانند برنامه­ های مربوط به مدیریت رشد، حفاظت مناطق تاریخی، توسعه اقتصادی، سیستم­ های حمل و نقل و حفظ فضای­ های آزاد شهری به عنوان مثال.

معمار شهر - یک برنامه عبارت است از تصویب تی در قالب متن، نقشه و گرافیک­ هایی برای هدایت اقدامات عمومی و خصوصی که بر آینده تاثیر می­گذارند. یک برنامه، اطلاعاتی را که برای تصمیم­ گیری آگاهانه در ارتباط با رشد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی طولانی مدت جامعه لازم می­باشد را در اختیار تصمیم­ گیرندگان قرار می­دهد.

معمار شهر - فرآیند تهیه برنامه باید به عنوان یک چرخه مداوم تلقی شود. همچنین در بین مراحل و فرآیند برنامه­ ریزی ارتباط متقابل وجود دارد. اطلاعات به دست آمده در مرحله جلوتر می­تواند نتیجه مرحله اولیه را تحت تاثیر قرارداده و آنرا کاملتر و دقیق­تر نیز نماید. شناخت ماهیت تکراری بودن برنامه ­ریزی و ایجاد چرخه مداوم در فرآیند برنامه ریزی همواره حائز اهمیت ویژه می­باشد.

معمار شهر - بسته به نوع برنامه و وضعیتی که جامعه در آن قرار دارد، برنامه ها ممکن است طبق اساسنامه یا قانون اداری صریحاً مجاز یا مورد نیاز باشند. به عنوان مثال، هر ایالتی/استانی اساسنامه، قانون و مقررات برنامه ریزی خود را دارد که یک قسمت از آن جوامع را وادار به صدور مجوز یا نیاز به تهیه یک برنامه جامع می­­ نماید که در برخی از استان یا شهرها به عنوان برنامه­ های عمومی یا اصلی آن منطقه نامیده می­شوند. مقررات و اساسنامه هر یک مشخص می­کند که چه عناصری در برنامه مورد نظر گنجانده شده و روند مورد نیاز برای تهیه و تصویب و اتخاذ آن چیست.

ایالت ها­ یا استانها همچنین غالباً از قدرت تصمیم­ گیری اداری خود برای مشخص کردن، اصلاح و تفسیر قانون یا اساسنامه مورد استفاده محدوده خود استفاده می­ کنند. علاوه بر قوانین برنامه­ ریزی ایالتی؛ برنامه ­های کلان­ تر و در سطح کشوری که به موجب قانون تعیین و تنظیم شده­ اند؛ گاهاً مستم تهیه برنامه هایی از یک نوع خاص به عنوان شرط مشارکت در فرآیند برنامه ریزی هستند. در ادامه طی جدولی نمونه هایی از برنامه هایی که توسط مقررات ایالتی یا دولت مرکزی مجاز و یا مورد نیاز هستند، آورده می شوند.

با اینحال؛ در بیشتر مواقع؛ بسیاری از انواع برنامه ها به صراحت مجاز نیستند یا در مقررات ایالتی و یا دولت مرکزی آورده نشده اند. مثالها شامل انواع مختلفی از برنامه های منطقه، از جمله برنامه های محله، نقشه راه ها و نقشه های مرکزی شهر و برخی از انواع برنامه های کاربردی مانند پارک ها و برنامه های فضای باز، برنامه مسیر دوچرخه و برنامه جنگل های شهری است. محتوا و قالب این برنامه ها و بسیاری دیگر مانند آنها؛ در درجه اول با روش برنامه ریزی حرفه ای هدایت باید بشوند. آنها همچنین انواع برنامه هایی را نشان می دهند که تغییرات زیادی در فرم و محتوای آنها وجود دارد.

معمار شهر - یک برنامه عبارت است از تصویب تی در قالب متن، نقشه و گرافیک­ هایی برای هدایت اقدامات عمومی و خصوصی که بر آینده تاثیر می­گذارند. یک برنامه، اطلاعاتی را که برای تصمیم­ گیری آگاهانه در ارتباط با رشد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی طولانی مدت جامعه لازم می­باشد را در اختیار تصمیم­ گیرندگان قرار می­دهد.

مبنای حقوقی برنامه ریزی محیطی

با تصویب قانون ت ملی محیط زیست (NEPA) در اواخر سال 1969 ، کنگره ایالات متحده تجهیزات حفاظت از محیط زیست را به کار انداخت.

NEPA از تمام آژانس های فدرال خواست "اطلاعات زیست محیطی را در برنامه ریزی و توسعه پروژه های منابع گرا آغاز و استفاده کنند."

علاوه بر این ، آژانسها مم به استفاده از "رویکردی سیستماتیک و بین رشته ای بودند که استفاده یکپارچه از علوم طبیعی و اجتماعی و هنرهای طراحی محیطی را در برنامه ریزی و تصمیم گیری که ممکن است بر محیط [انسان] تأثیر بگذارد ، تضمین کند." NEPA به همه آژانس های فدرال دستور می دهد که بیانیه تاثیر را به عنوان بخشی از گزارشات یا توصیه های آینده در مورد اقداماتی که به طور قابل توجهی بر کیفیت محیط انسان تأثیر می گذارد ، قرار دهند.

چندین ایالت و بسیاری از کشورها اقدامات مشابه حفاظت از محیط زیست را اتخاذ کردند. در دهه 1970 آنقدر قوانین زیست محیطی وضع شد که به آن "دهه محیط زیست" لقب گرفت. این قوانین به دنبال حفاظت از کیفیت و کمیت آب ، هوای پاک ، مناطق ساحلی ، دشت های سیلابی ، تالاب ها ، مناطق تاریخی ، گونه های جانوری و گیاهی کمیاب و در خطر انقراض و اراضی کشاورزی اصلی بود.

قوانین ناشی از دهه 1970 تا به امروز زمینه را برای برنامه ریزی زیست محیطی در ایالات متحده و سایر کشورها فراهم می کند.

ملاحظات برنامه ریزی محیطی

"محیط" به محیط اطراف ما اشاره دارد. معنای آن ارتباط تنگاتنگی با دو واژه دیگر دارد که در برنامه ریزی و طراحی شهری استفاده می شود ، "اکولوژی" و "منظر". بوم شناسی شامل مطالعه روابط متقابل همه موجودات زنده با یکدیگر و محیط های زیستی و فیزیکی آنها است. مناظر شامل مجموع عناصر طبیعی و فرهنگی هستند که در یک نمای واحد مشاهده می شوند. هنگامی که "برنامه ریزی" را به هریک از این اصطلاحات اضافه می کنیم ، این اصطلاح ترکیبی به توسعه گزینه های آینده برای محیط اطراف ، روابط متقابل بین فرایندهای بیولوژیکی و فیزیکی و تجلی بصری آن روابط اشاره دارد.

از آنجا که محیط اطراف ما شامل عناصر فیزیکی ، بیولوژیکی و ساخته شده است ، برنامه ریزی محیطی شامل استفاده از دانش در مورد آن عناصر برای ارائه گزینه هایی برای تصمیم گیری است. اجزای معمولی که باید مورد توجه قرار گیرند شامل پدیده های فیزیکی مانند هوا ، آب و هوا ، صخره ها ، زمین و آب است. عناصر بیولوژیکی مانند گیاهان و حیوانات ؛ و محیط ساخته شده ، که شامل ساختمانها ، خیابانها ، حیاط و پارکها می شود. خاکها عنصر مهمی هستند زیرا در سطح بین فرایندهای فیزیکی و بیولوژیکی قرار می گیرند. برخی از مناطق ممکن است طبیعی به نظر برسند ، مانند زمین های کشاورزی ، اما در واقع بخشی از محیط ساخته شده هستند.

معمارشهر: برنامه های منطقه ای مناطق جغرافیایی را فراتر از مرزهای واحدهای دولتی می گذارد اما دارای ویژگی های مشترکی است که ممکن است اجتماعی ، اقتصادی ، ی ، فرهنگی ، مبتنی بر منابع طبیعی باشد یا توسط حمل و نقل تعریف شود. آنها اغلب به عنوان اسکلت یا چارچوبی برای برنامه های دولت محلی و برنامه های ویژه منطقه ای ، ارائه مفروضات ، پیش بینی ها و استراتژی های یکپارچه عمل می کنند. اطلاعاتی که در زیر می آید از انجمن برنامه ریزی آمریکا اقتباس شده است

تعریف منطقه

عوامل زیر ممکن است یک منطقه را تعریف کنند:

• ویژگی های جغرافیایی و توپوگرافی ، به ویژه حوزه های آبخیزداری

• مرزهای ی ، به ویژه مرزهای شهرستان

• الگوهای حمل و نقل ، به ویژه الگوهای مربوط به سفر به محل کار

• تأسیسات سرویس دهنده منطقه ، مانند بیمارستان ها ، فرودگاه ها ، پایانه های راه آهن و تصفیه خانه های فاضلاب

• مشکلات اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی به هم پیوسته

• توزیع جمعیت

• روابط بین دولتی موجود ، معمولاً به صورت توافق نامه های کتبی بیان می شود

• محدوده کلانشهر یا منطقه شهری که توسط دفتر سرشماری ایالات متحده مشخص شده است

• مرزهای موجود سازمان های برنامه ریزی منطقه ای یا چند قضایی یا ارائه خدمات ، مانند مناطق فاضلاب منطقه ای

برنامه های عملیاتی منطقه ای

آژانس های برنامه ریزی منطقه ای ممکن است برنامه های عملیاتی منطقه ای را برای پوشش موضوعات خاص مانند پارک ها و فضای باز ، دوچرخه سواری ، آب ، فاضلاب بهداشتی و تصفیه فاضلاب ، تأمین و توزیع آب ، مدیریت پسماند جامد ، فرودگاه ها ، کتابخانه ها ، ارتباطات و سایر موارد تهیه کنند. به عنوان مثال ، یک طرح فاضلاب منطقه ای وسیله ای است که برای اطمینان از حل اختلافات در مورد حوزه قضایی که فاضلاب و امکانات تصفیه فاضلاب را به مناطق در حال توسعه ارائه می دهد ، استفاده می شود. معمول ترین برنامه کاربردی منطقه ای ، یک برنامه حمل و نقل منطقه ای است. برای اطلاعات بیشتر به برنامه های حمل و نقل در این فصل مراجعه کنید.

معمارشهر: یک فرایند برنامه ریزی طراحی شهری بسیار مشترک با یک فرایند برنامه ریزی جامع است. هر دو شامل عناصر اساسی مانند جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل ، مشارکت عمومی و درگیری سایر رشته ها. با این حال ، طراحی شهری در استفاده از ابزار طراحی سه بعدی برای کشف گزینه ها و انتقال ایده ها متفاوت است. در زیر ویژگی های اساسی یک فرایند برنامه ریزی طراحی شهری آورده شده است.

اطلاع رسانی عمومی

از آنجا که برنامه های طراحی شهری معمولاً شامل چندین ذینفع می شود ، مشارکت عمومی در روند برنامه ریزی ضروری است. کمیته راهبری نماینده یک سازوکار برای اطمینان از درگیری مقطعی از منافع است. از جمله روشهای مختلف اطلاع رسانی عمومی ، گروههای متمرکز و جلسات عمومی است. ورودی از مردم ، تیم طراحی شهری را در مورد دارایی ها ، بدهی ها و چشم اندازهای منطقه پروژه مطلع می کند.

درگیر شدن سهامداران عمده

علاوه بر روند اطلاع رسانی عمومی ، ملاقات های یک به یک با نمایندگان اصلی ذینفعان اصلی ، مانند مقامات منتخب ، رهبران جامعه و نهادهای بزرگ ، برای هر دو طرف مهم است - تیم طراحی شهری بینش ذینفعان را کسب می کند نگرانی ها و اهداف ، و سهامداران عمده اعتماد به نفس در تیم و روند برنامه ریزی را توسعه می دهند.

تیم چند رشته ای

طراحی شهری فرایندی مشترک است که شامل طراحان ، معماران ، برنامه ریزان و معماران منظر شهری است. با این حال ، سایر رشته ها معمولاً مورد نیاز است ، مانند برنامه ریزان و مهندسان حمل و نقل ، مهندسین عمران و محیط زیست ، تحلیلگران بازار مسی و تجاری ، مشاوران هزینه ساخت و مشاوران امور مالی خصوصی / خصوصی. وقتی چنین تیمی جمع شد ، مشاوران فردی باید هماهنگ شوند تا تخصص آنها از ابتدا تا انتها در روند برنامه ریزی نفوذ کند.

روی پیاده سازی تمرکز کنید

پروژه های طراحی شهری اغلب برنامه های پیچیده ای با چندین پروژه و شرکت کننده هستند. پیاده سازی حتی اگر همه نیروها به درستی همسو شوند ممکن است دشوار باشد. روند کار باید با در نظر گرفتن اجرا آغاز شود. طرحی را تنظیم کنید که با واقعیت های دریافت بودجه ، اخذ تأیید و ساخت پروژه گره خورده باشد.

طراحی به عنوان ابزاری برای تصمیم گیری

با بررسی گزینه های دیگر - "اگر" یک سایت یا منطقه باشد ، فرایند طراحی امکان حدس و گمان ، طوفان مغزی و تفکر نوآورانه را فراهم می کند. گزینه های جایگزین را می توان در برابر عوامل مختلف ، از جمله محدودیت های فیزیکی ، کنترل های نظارتی ، بازار ، هزینه ها و منافع کلی ، امکان سنجی اقتصادی ، ارزیابی املاک ، مرحله بندی ، ورودی های عمومی و تجربه در مکان های دیگر آزمایش کرد. سپس چشم انداز اجماع آن واقعیت ها را منعکس می کند.

منابع: همکاران طراحی شهری. 2003. کتاب راهنمای طراحی شهری: فنون و روشهای کار

معمارشهر: طراحی شهری نظم بین برنامه ریزی و معماری است. این فرم فیزیکی سه بعدی به ت های توصیف شده در یک طرح جامع می دهد. این امر بر طراحی قلمرو عمومی متمرکز است که هم توسط فضاهای عمومی و هم ساختمانهایی که آنها را تعریف می کنند ایجاد می شود. طراحی شهری این فضاها را به طور کلی مشاهده می کند و با هم جمع کردن دانش های مختلف مسئول اجزای شهرها در یک چشم انداز واحد است. در مقایسه با برنامه های جامع ، طرح های طراحی شهری عموماً افق زمانی کوتاهی دارند و معمولاً مختص منطقه یا پروژه هستند.

عناصر اصلی یک طرح طراحی شهری شامل خود طرح ، تهیه رهنمودهای طراحی ساختمانها ، طراحی قلمرو عمومی - فضای باز ، خیابانها ، پیاده روها و میدان های بین ساختمانها و اطراف آن - و "منافع عمومی" مسائل ساختمانها این موارد شامل جمع شدن ، قرار دادن و مسائل مربوط به آفتاب ، سایه و باد است.

برنامه های طراحی شهری برای مناطق مختلف ، از جمله شهرها ، جبهه های آب ، پردیس ها ، راهروها ، محله ها ، توسعه های با کاربرد مختلط و مناطق ویژه تهیه شده است. مسائلی که باید در نظر گرفته شود شامل توسعه موجود ، توسعه پیشنهادی ، زیرساختهای تاسیساتی ، چارچوب خیابانها ، چارچوب فضای باز ، چارچوب محیطی و اصول توسعه پایدار است. برنامه های طراحی شهری نیاز به همکاری بین رشته ای بین طراحان شهری ، معماران ، معماران منظره ، برنامه ریزان ، مهندسان عمران و محیط زیست و تحلیل گران بازار دارد. نقش اصلی طراح شهری خدمت به عنوان کسی است که اغلب می تواند کار طیف متنوعی از متخصصان را ادغام کند.

دلایل آماده سازی یک طرح طراحی شهری

یک طرح طراحی شهری باید به شرایطی که پروژه انجام می شود پاسخ دهد ، از جمله اهداف حامیان مالی طرح ، جو ی یا اجتماعی در جامعه و واقعیت های مالی و بازاریابی. در زیر چند نمونه از دلایل تهیه یک طرح طراحی شهری آورده شده است.

چشم انداز

از طراحان شهری معمولاً خواسته می شود تا چشم انداز جوامع را برای جذب سرمایه گذاری و هماهنگی بسیاری از منافع متفاوت و حتی ناهماهنگ فراهم کنند. با ارائه چنین چشم اندازی ، طراحان شهری می توانند تلاش های فردی را برای ایجاد یک کل بزرگتر از مجموع قطعات آن جمع کنند. ایجاد چنین بینشی نیاز به یک فرایند عمومی دارد ، تا اشتیاق گسترده ای را برای چشم انداز پرورش دهد و "باند واگن" پشتیبانی ایجاد کند.

طراحی استراتژی ها

علاوه بر یک چشم انداز کلی ، یک طرح طراحی شهری باید شامل یک برنامه اجرای استراتژیک ، با هر دو طرح کوتاه و بلند مدت باشد. برای ادامه حرکت ، اختصاص دادن کارها یا پروژه های خاص به گروههایی که اجرا می شوند نیز مهم است.

معمارشهر:  هنگامی که برنامه ریزان اهداف و مقاصد کلی فرآیند مشارکت را شناسایی کردند ، برنامه ریزی برای مشارکت به مراحل زیر نیاز دارد (روزنر 1978):

• افراد یا گروه هایی را که باید در فعالیت مشارکت برنامه ریزی شده شرکت کنند ، شناسایی کنید.

• تصمیم بگیرید که شرکت کنندگان ، از توسعه تا اجرا تا ارزیابی ، در کجای فرآیند شرکت کنند.

• اهداف مشارکت را در رابطه با تمام شرکت کنندگانی که در این کار شرکت می کنند بیان کنید.

• روشهای جایگزین مشارکت را با توجه به منابع موجود شناسایی و مطابقت دهید.

• روش مناسبی را انتخاب کنید که برای دستیابی به اهداف خاص استفاده شود.

• فعالیت های مشارکت انتخاب شده را پیاده سازی کنید.

• روشهای اجرا شده را ارزیابی کنید تا ببینید که آنها تا چه حد به اهداف و مقاصد مورد نظر رسیده اند.

نظریه و عملکرد

نظریه ها و شیوه های مشارکت را می توان در پنج جمله زیر ترکیب کرد:

هیچ راه حل "بهترین" برای مشکلات طراحی و برنامه ریزی وجود ندارد.